Op vakantie in México

Dag iedereen,

De afgelopen twee weken weer t nodige ondernomen en meegemaakt, vooral afgelopen weekend eigelijk...
T weekend voorafgaande aan dit weekend heb ik een heerlijk lui weekendje gehad..Bernard is met schotse Marian naar Livingston/Rio Dulce geweest, naar t schijnt een superplek aan de noordoostkust van Guatemala..Nou is die jongen nogal vermoeiend (moet me natuurlijk voorzichtig uitdrukken, want hij leest dit zelf ook, haha) en leek t me lekker om niet mee te gaan en t weekend in mn eentje door te brengen en lekker niks te doen om bij te komen van mijn intensieve werkzaamheden doordeweeks..Supergoed idee achteraf..Heb zaterdagavond en zondagmiddag voor het eerst sinds mn verblijf hier lekker lam voor de tv gehangen..(bij een vriend van mijn colega en zn nederlandse vriendin thuis..)..Dan kom je dr wel achter dat je al die tijd niet hebt geweten wat je hebt gemist...Ondertussen ook nog de aanloop naar Semana Santa (hét evenement van het jaar hierzo, dat bij ons gewoon Pasen heet) meegemaakt, waarvan ik de absolute hoogtepunten (witte donderdag en goede vrijdag) heb gemist vanwege mijn reisje naar México..Maar, oma´s en de rest die geinteresseerd is, omdat ze het eigelijk al weken aan t vieren zijn, en van de verhalen van de anderen, weet ik genoeg om precies te kunnen vertellen hoe ze het vieren...Heel in t kort herleven ze het paasverhaal doormiddel van processies (grote indrukwekkende optochten) waarbij steeds een grote en vooral zware (gezien de uitdrukkingen op de gezichten en de lichaamstaal van de mannen die de boel dragen)beeldtenis van Jezus ergens in t paasverhaal de stad rond word gedragen, steeds gevolgd door een beeldtenis van Maria gedragen door de vrouwen... Met een uitgebreidere versie zal ik de ongeinteresseerden niet verder vermoeien,maar zal ik voor de liefhebbers bewaren tot ik terug in Nederland ben..
Het hoogtepunt van de afgelopen dagen, en dus hopelijk ook van dit verhaal, was namelijk de reis die ik in die paasperiode gemaakt heb richting México (een bustocht van meer dan 30 uur!!) Martijn, de vriend van mijn nicht Wendy, was namelijk met zijn vader (Frans) op bezoek bij zijn broer (Jeroen) die in Mexico stad woont en, mede ook omdat mijn negentig dagen durende visum bijna was verlopen en ik dus Guatemala even uit moest, leek het mij wel leuk om eventjes langs te komen...De reis daarheen was, naast de lengte ook nog écht een hele hoop gezeik..T plan was namelijk om eerst (vertrekkend om 5 uur ´s ochtends!!)door chaffeur Perfecto naar Guatemala Stad te worden gebracht om vanuit daar een bus naar ¨Tapachula¨ te gaan, een plaatsje net over de grens in Mexico. een rit van een uur of vijf/zes..Vervolgens zou ik daar wachten tot half 9 in de avond om vervolgens 13 uur in de bus te zitten naar ¨Veracruz¨ een badplaats aan de oostkust van México waar Martijn en co.(die daar een paar dagen van zon,zee, strand, lekker eten en drinken én natuurlijk niet te vergeten cultuur genoten) mij op zouden pikken bij t busstation (wat, na horen zeggen, volgens sommigen trouwens haast onmogelijk is voor twee chaoten als Martijn en ik, Onzin natuurlijk...)Met twee tickets voor de twee verschillende busritten die mn colega Helmuth voor me had geregeld ging ik op pad..Tot aan de Mexicaanse grens ging alles goed, t enige eigenaardige was dat de bus niet vertrok vanaf t busstation, maar ik eerst met 5 stinkende maya-guatemalteken in een gammel autotje naar de werkelijke vertrekplaats werd gebracht, maar goed ik ben de moeilijkste niet en aangezien ik zoiets al wel vaker mee heb gemaakt hier kon ik daar niet zo mee zitten..Het gezeik begon, zoals zojuist vermeld, bij de grens met Mexico..Op reisgebied ben ik namelijk vrij onervaren en hoewel ik me in kon denken dat het oversteken van de grens iets omvattender zou zijn dan de grens Nederland-België oversteken had ik geen idee wat er precies ging gebeuren (had ik achteraf gezien mischien vantevoren even moeten navragen...)Bij die grens aangekomen, waar t een ontzettende chaos was, werden we allen verzocht de bus te verlaten om (volgens mij) een stempel ofzo te gaan halen..Op het moment dat ik uit de bus stapte kwamen er meteen 3 van die gasten op me af, die me met mn slippers en korte broek natuurlijk zo tussen de normale Guatemalteekse en mexicaanse passagiers uitpikten, om me te ¨helpen¨. Ik kon gelukkig nog net voorkomen dat eentje mn paspoort uit mn handen griste. De volgende vertelde me vervolgens na een blik te hebben geworpen dat t goed mis was omdat ik weetikveel wat miste, bij het normale loket zou ik volgens hem 100 dollar moeten betalen en omdat ik zn ¨vriend¨ was zou ie, als ik met m mee zou komen, wel ff regelen dat ik voor slechts 50 dollar mn reis kon vervolgen..Toen ik hem duidelijk maakte dat ik dat geld niet op zak had was ie zelfs bereid over t bedrag te onderhandelen (zo gaat dat namelijk tussen vrienden...)Ik besloot echter eerst even aan de buschauffeur te vragen wat nu precies de bedoeling was (gelukkig spreek ik ondertussen iets van spaans, anders zou ik echt verloren zijn geweest tijdens deze trip, als ze hier namelijk al engels spreken doen ze simpelweg niet..)die me vertelde dat ik gewoon naar t loket moest gaan en daar maar verder moest zien..Dat leek me ook al de veiligste oplossing dus ik, gevolgd door mn maatje (die onderweg ook nog aanbood alles wel ff voor me te regelen), daar dus heen..Daar aangekomen bleek dat ik slechts 10 Quetzal (= ong. €1) moest betalen (normale tarief) en gaf me mijn stempel. Nadat hij me verzekerde dat zo alles goed was ging ik terug naar de bus, mijn goede vriend was intussen nergens meer te bekennen...Bij de bus aangekomen bleek dat ik ook nog even met mijn tas langs de douane moest die vervolgens grondig gecontroleerd moest worden gevolgd door een flinke ondervraging over wie ik was waar ik heen ging, vandaan kwam en vooral waarom...Na al deze opschudding vervolgden we onze reis voor t laatste stukje naar Tapachula. Die reis werd engiszins vertraagd door een plotselinge ontzettende regenbui, zo een die in vijf minuten de weg veranderd in een wild stromende rivier...In Tapachula aangekomen doodde ik de tijd met op mn gemak eten en t zoeken naar reisbureaus voor een vlucht terug (ik had niet echt zin om terug weer zo lang in een bus te zitten en volgens Helmuth zou een retourtje Mexico-Guatemala, ik heb namelijk ook nog geen ticket voor t stukje naar Mexico als ik naar Nedereland terugkeer, in Mexico lekker goedkoop zijn..)Nou een ticket bleek dus overal letterlijk 3 keer zo duur dan wat ik vantevoren al op internet had gevonden en dus op Helmuths advies niet had geboekt...De tijd ging gelukkig wel lekker snel en voor ik t wist was t kwart over 8 en tijd om in te checken..Ik gaf netjes mn ticket aan die figuur (precies dezelfde als degene die me van Guatemala stad naar Tapachula had gebracht en die ik in Tapachula al verschillende keren door mensen had laten controleren om bijvoorbeeld de vertrekhal binnen te komen) die dr naar keek alsof t chinees was en me vertelde dat dat ticket niet geldig was...Ik moest maar even naar t kantoor om de boel te regelen..Daar gingen ze uitgebreid de boel zitten checken om na dik tien minuten tot de zelfde conclusie te komen als die baliebediende..Uiteindelijk kon ik gelukkig nog snel een nieuw ticket kopen (gelukkig had ik die andere nog niet betaald en dit viel nog goedkoper uit ook, bovendien zijn ze hier nu zo kwaad op dat busbedrijf dat we dat andere ticket ook niet gaan betalen en gaan proberen mijn geld terug te krijgen...) en kon ik nog nét op tijd instappen...De bus was super.., stoelen waren confortabel en ik zat op een perfecte plaats om de film te kunnen kijken..niks aan t handje dus dit zou ik wel uithouden tot Veracruz...Na ongeveer anderhalf uur echter stopte de bus en kwam er een boze meneer van de Mexicaanse migratiedienst steekproefsgewijs de reisigers controleren. Ook mij vroeg ie om mn paspoort en vervolgens om mijn migratieformulier(???) dat ik bij de grensovergang gehad zou moeten hebben..(ook de migratiestempel in t paspoort ontbrak trouwens..)Ik legde hem uit dat ik daar nog nooit van gehoord had en ook niet had...Hij gebood me mijn spullen te pakken en m te volgen, hij ging me namelijk terugsturen naar de grens omdat ik ilegaal in t land was..Buiten vroeg ik m hoe ik godsnaam terug moest naar de grens omdat ik nieteens wist waar ik was..Zijn antwoord was dat t vooral mijn eigen schuld was en ook mijn probleem, waarna hij met zn colega begon te overleggen..Na een poosje mocht ik opeens toch van m mn reis vervolgen mét t risico dat ik hoogstwaarschijnlijk verderop weer gecontroleerd zou worden en dan écht zou worden teruggestuurd, zn colega´s schenen namelijk niet zo gul te zijn als hij..Waaghals als ik ben besloot ik dat risico maar te nemen, waarna we verder gingen..In de in totaal dertien uur durende trip werden we, naar mijn weten, nog een keer of vier/vijg gecontroleerd, waarbij ik steeds vakkundig deed alsof ik sliep (zenuwslopende momenten waren dat keer op keer natuurlijk...iedere keer als de bus vaart mindere begon ik m al te knijpen..)Schijnbaar ben ik echter goed in ¨nepslapen¨ in want ik ben gelukking niet meer gecontroleerd, wel was er eentje die secondenlang met zn zaklamp in mn ogen scheen, maar op t moment dat ik mn ogen opendeed verontschuldigde hij zich en liep door om de persoon achter mij buiten te controleren, die ik vervolgens niet meer terug heb gezien...Ondertussen heb ik ook vrij veel ¨echt¨ geslapen, waardoor ik voor mn gevoel vrij snel aankwam in Veracruz, waar ik op werd gehaald door de familie van Galen en de mexicaanse vriendin van Jeroen..Na t ontbijt gingen we meteen door om een mooi en kleurrijk plaatsje (Tlacatalpan heette t volgens mij) bezoeken in de buurt van de grote badplaats waar we zouden overnachten..Dit plaatsje,waarvan t centrale plein t absolute hoogtepunt was maar voor de rest door Martijn ter plekke omgedoopt werd tot een ¨gekleurde krottenwijk¨, hadden we na een paar uur ook wel weer gezien waarna we teruggingen naar Veracruz..Onderweg een hoop plagerig geklaag, van vooral pa Frans, over vooral de warmte/airco (wij wilden die graag aan hebben, waar chauffeur Jeroen t niet mee eens was..) en waarom we in hemelsnaam twee uur in die hete auto kapot moesten gaan voor zoiets, tot groot plezier van Martijn en mij (dat geklaag, voor de gein natuurlijk, was trouwens een soort vast ritueel voor als we in de auto zaten). ´S avonds heerlijk uitgebreid getafeld, vooral Frans genoot zichtbaar van de ¨unieke¨ ambiance in t restaurant dat onderdeel was van een van de grootste comerciele ketens van Mexico...De volgende dag weer heerlijk ontbeten en nog snel even op t strand gelegen, waarna we aan onze terugreis naar Mexico-stad begonnen..Op die terugweg kregen we t eindelijk voor elkaar, dankzij Martijns zweetvoeten, dat de airco continu aanbleef..T avondmaal waren simpele maar doeltreffende hamburgers bereid door Frans, die ook de volgende dag zou bewijzen heerlijk te kunnen koken..Die volgende dag was er een van familie en vrienden van Jeroen en Adriana ontmoeten..Het was echt gezellig en zoals al eerder gezegd was het door chef Frans bereidde diner overheerlijk...De volgende dag was het alweer maandag en tijd voor mn vertrek..Ik had echt genoten van mijn mini-vakantietje, waarschijnlijk daardoor dat de tijd zo snel is gegaan..Omdat ik mn boek ondertussen bijna uit had en ik toch iets te doen wilde hebben tijdens de terugvlucht kocht ik nog snel een nieuwe, ambitieus als ik ben natuurlijk in t spaans..(mischien was dat niet heel slim want t kost me een half uur om twee pagina´s door te worstelen..) Om 11 uur bracht een taxi me naar t vliegveld, waar ik ruim op tijd was (bijna 2,5 uur vantevoren) om op mn gemak in te checken..Bij de bali van de luchtvaartmaatschappij verzekerden ze mij dat mijn op internet gekochte ticket in orde was (khad geen zin in nog eens dat gezeik als in Tapachula) en dat ik al in kon checken..Bij de balie vroeg t vrouwtje naar mn paspoort en jawel (je voelt m aankomen...) naar mn migratieformulier..Ik deed natuurlijk alof ik niet wist wat dat was, waarna er een colega werd bijgeroepen en wederom een verhoor, vergelijkbaar met de eerdere, volgde..Het feit alleen al dat ik dat formulier niet had maakte mij erg verdacht versterkt door het feit dat ik nog geen ticket had om Guatemala te verlaten, naast wat telefoonnrs niets bij had om te bewijzen wat ik in daar ging doen en jawel mijn BRAZILIAANSE (???!!!!) accent maakte dit alleen maar erger..Na een hoop gezeur stuurde ze me naar t kantoor van migratie om daar mn probleem voor te leggen..Na een hele poos wachten aldaar was ik aan de beurt en vertelde een man mij dat de enige oplossing was dat ik een nieuw formulier moest kopen (voor ongeveer €20) omdat ik anders echt t land niet mocht verlaten..Hij gaf me t formulier dat ik snel invulde, terwijl hij tergend langzaam een ander formulier voor me invulde, waarna ik moest betalen bij een ander hokje..Toen daar eindelijk iemand me kwam helpen bleek natuurlijk dat ze alleen contant geld aannamen wat ik natuurlijk niet genoeg voor handen had.. Pinnen dus, maar, volgens mij, omdat ik eerder die dag al geld had opgenomen werd mijn pasje overal geweigerd...Dat was natuurlijk n doemsenario omdat het ontertussen al een half uur voor vertrek was..Gelukkig herinnerde ik me dat ik nog wat losse quetzales (guatemalteeks geld) bij me had die, natuurlijk helemaal aan de andere kant van t vliegveld!!, kon inwisselen in Mexicaanse Pesos, waarna ik, geloof t of niet, precies genoeg had (zelfs 12 Pesos (=ongeveer €1 volgens mij) te veel..)om mijn formulier te betalen..Ik haastte me terug naar de incheckbalie..Daar aangekomen zei dat ik naar Guatemala ging vervolgens keek de baliemedewerker verbaasd op zn horloge en vertelde me dat ik waarschijnlijk al te laat was...Na t gecontroleerd te hebben op zn scherm bevestigde hij dat de vlucht inderdaad al aan t ¨sluiten¨ was...Goed over de zeik legde ik uit dat ik al dik twee uur voor vertrek aanwezig was en wat er was gebeurd..zijn antwoord was dat vooral mijn eigen schuld en dus mijn probleem was (hmm.. waar had ik dat eerder gehoord...) en dat ik maar een ticket voor de volgende vlucht moest kopen, toen ie ineens na een nieuwe blik op zn scherm zei dat ik als ik zou rennen t mischien nog nét zou kunnen halen..Hij vroeg mn paspoort en mn migratieformulier, die hij natuurlijk niet eens bekeek(!!!), en gaf me mijn ticket..Bij de Gate aangekomen was ik zelfs niet eens de laatste passagier die instapte..De vlucht naar Guatemala duurde slechts anderhalf uur ofzo en ongeloofelijk maar waar bij de Guatemalteekse douane ging alles gewoon normaal....Goede vriend Perfecto stond gelukkig ook al te wachten om me terug te brengen naar Antigua, waar ik ondertussen mn dagelijks leventje weer op heb gepakt...

Ondanks t gedoe met t reizen was t vakantietje zeker meer dan de moeite waard en ik wil Jeroen, Adriana, Martijn en Frans nogmaals bedanken voor alles wat ze voor me hebben gedaan...

Nou dat was ie weer,
Tot gauw XXX Rico